سیمای مدیریت در سوره‌ی شعرا

بسم الله الرحمن الرحیم

ردیف 34 و 35: دعوت حضرت نوح برای اطاعت از خدا و تقوا داشتن از خدا

كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۰۵﴾ قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند (۱۰۵ شعرا)

 إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۰۶﴾ چون برادرشان نوح به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۰۶ شعرا)

 إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۰۷﴾ من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم (۱۰۷ شعرا)

 فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۰۸﴾ از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۰۸ شعرا)

 وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۰۹﴾ و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۰۹ شعرا)

 فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۱۰﴾ پس از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۱۰ شعرا)

 قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْأَرْذَلُونَ ﴿۱۱۱﴾ گفتند آيا به تو ايمان بياوريم و حال آنكه فرومايگان از تو پيروى كرده‌اند (۱۱۱ شعرا)

 قَالَ وَمَا عِلْمِي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿۱۱۲﴾ [نوح] گفت به [جزئيات] آنچه میکرده‏اند چه آگاهى دارم (۱۱۲ شعرا)

 إِنْ حِسَابُهُمْ إِلَّا عَلَى رَبِّي لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿۱۱۳﴾ حسابشان اگر درمى‏يابيد جز با پروردگارم نيست (۱۱۳ شعرا)

 وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۴﴾ و من طردكننده مؤمنان نيستم (۱۱۴ شعرا)

 إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿۱۱۵﴾ من جز هشداردهنده‏اى آشكار [بيش] نيستم (۱۱۵ شعرا)  

قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِينَ ﴿۱۱۶﴾ گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعاً از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود (116 شعرا)

 قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِي كَذَّبُونِ ﴿۱۱۷﴾ گفت پروردگارا قوم من مرا تكذيب كردند  (۱۱۷ شعرا)

 فَافْتَحْ بَيْنِي وَبَيْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ﴿۱۱۸﴾ ميان من و آنان فيصله ده و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است نجات بخش (118 شعرا)

 فَأَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ ﴿۱۱۹﴾ پس او و هر كه را در آن كشتى آكنده با او بود رهانيديم (۱۱۹ شعرا)

 ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِينَ ﴿۱۲۰﴾ آنگاه باقى‏ ماندگان را غرق كرديم (۱۲۰ شعرا)

 إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۲۱﴾ قطعا در اين [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان‏ آورنده نبودند (۱۲۱ شعرا)

 وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۲۲﴾ و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ ناپذير مهربان است (۱۲۲ شعرا)

ردیف 36 و 37: دعوت حضرت هود برای  اطاعت از خدا و تقوا داشتن از خدا

كَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۲۳﴾ عاديان پيامبران [خدا] را تكذيب كردند (۱۲۳ شعرا)

 إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۲۴﴾ آنگاه كه برادرشان هود به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۲۴ شعرا)

 إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۲۵﴾ من براى شما فرستاده‏ اى در خور اعتمادم (۱۲۵ شعرا)

 فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۲۶﴾ از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۲۶ شعرا)

 وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۲۷﴾ و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى ‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۲۷ شعرا)

 أَتَبْنُونَ بِكُلِّ رِيعٍ آيَةً تَعْبَثُونَ ﴿۱۲۸﴾ آيا بر هر تپه‏اى بنايى مى‏سازيد كه [در آن] دست به بيهوده‏ كارى زنيد (۱۲۸ شعرا)

 وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَ ﴿۱۲۹﴾ و كاخهاى استوار مى‌گيريد به اميد آنكه جاودانه بمانيد (۱۲۹ شعرا)

 وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِينَ ﴿۱۳۰﴾ و چون حمله‏ور مى ‏شويد [چون] زورگويان حمله‏ور مى‏شويد (۱۳۰ شعرا)

 فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۳۱﴾ پس از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد (۱۳۱ شعرا)

 وَاتَّقُوا الَّذِي أَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿۱۳۲﴾ و از آن كس كه شما را به آنچه میدانید مدد كرد پروا داريد (۱۳۲ شعرا)

 أَمَدَّكُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِينَ ﴿۱۳۳﴾ شما را به [دادن] دامها و پسران مدد كرد (۱۳۳ شعرا)

 وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۱۳۴﴾ و به [دادن] باغها و چشمه ‏ساران (۱۳۴ شعرا)

 إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۳۵﴾ من از عذاب روزى هولناك بر شما مى‏ ترسم (۱۳۵ شعرا)

قَالُوا سَوَاءٌ عَلَيْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظِينَ ﴿۱۳۶﴾ گفتند خواه اندرز دهى و خواه از اندرزدهندگان نباشى براى ما يكسان است (۱۳۶ شعرا)

 إِنْ هَذَا إِلَّا خُلُقُ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۳۷﴾ اين جز شيوه پيشينيان نيست (۱۳۷ شعرا)

 وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ ﴿۱۳۸﴾ و ما عذاب نخواهيم شد (۱۳۸ شعرا)

 فَكَذَّبُوهُ فَأَهْلَكْنَاهُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۳۹﴾ پس تكذيبش كردند و هلاكشان كرديم قطعا در اين [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان‏ آورنده نبودند (۱۳۹ شعرا)

 وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۴۰﴾ و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ ناپذير مهربان است (۱۴۰ شعرا)

 ردیف 38، 39 و 40: دعوت حضرت صالح برای اطاعت از خدا و تقوا داشتن از خدا و عدم اطاعت از افراطگران

كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۴۱﴾ ثموديان پيامبران [خدا] را تكذيب كردند (۱۴۱ شعرا)

 إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۴۲﴾ آنگاه كه برادرشان صالح به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۴۲ شعرا)

 إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۴۳﴾ من براى شما فرستاده‌اى در خور اعتمادم (۱۴۳ شعرا)

 فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۴۴﴾ از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۴۴ شعرا)

 وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۴۵﴾ و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى‌كنم اجر من جز بر عهده‌ی پروردگار جهانيان نيست (۱۴۵ شعرا)

 أَتُتْرَكُونَ فِي مَا هَاهُنَا آمِنِينَ ﴿۱۴۶﴾ آيا شما را در آنچه اينجا داريد آسوده رها مى‌كنند (۱۴۶ شعرا)

  فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ ﴿۱۴۷﴾ در باغها و در كنار چشمه ‏ساران (۱۴۷ شعرا)

 وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِيمٌ ﴿۱۴۸﴾ و كشتزارها و خرمابنانى كه شكوفه‌هايشان لطيف است (۱۴۸ شعرا)

 وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا فَارِهِينَ ﴿۱۴۹﴾ و هنرمندانه براى خود از كوهها خانه‏هايى مى‌تراشيد (۱۴۹ شعرا)

 فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۵۰﴾ از خدا پروا كنيد و فرمانم ببريد (۱۵۰ شعرا)

 وَلَا تُطِيعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِينَ ﴿۱۵۱﴾ و فرمان افراطگران را پيروى مكنيد (۱۵۱ شعرا)

 الَّذِينَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ ﴿۱۵۲﴾ آنان كه در زمين فساد مى‌كنند و اصلاح نمى‌كنند (۱۵۲ شعرا)

 قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿۱۵۳﴾ گفتند قطعا تو از افسون‏شدگانى (۱۵۳ شعرا)

 مَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآيَةٍ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿۱۵۴﴾ تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى اگر راست مى‌گويى معجزه‏اى بياور (۱۵۴ شعرا)

قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿۱۵۵﴾ گفت اين ماده‏ شترى است كه نوبتى از آب او راست و روزى معين نوبت آب شماست (۱۵۵ شعرا)

 وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۵۶﴾ و به آن گزندى مرسانيد كه عذاب روزى هولناك شما را فرو مى‏گيرد (۱۵۶ شعرا)

 فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِينَ ﴿۱۵۷﴾ پس آن را پى كردند و پشيمان گشتند (۱۵۷ شعرا)

 فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۵۸﴾ آنگاه آنان را عذاب فرو گرفت قطعا در اين [ماجرا] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان‏ آورنده نبودند (۱۵۸ شعرا)

 وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۵۹﴾ و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ ناپذير مهربان است (۱۵۹ شعرا)

ردیف 41:  دعوت حضرت لوط برای اطاعت از خدا و تقوا داشتن خدا

كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۶۰﴾ قوم لوط فرستادگان را تكذيب كردند (۱۶۰ شعرا)

 إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۶۱﴾ آنگاه برادرشان لوط به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۶۱ شعرا)

 إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۶۲﴾ من براى شما فرستاده‏ اى در خور اعتمادم (۱۶۲ شعرا)

 فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۶۳﴾ از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد (۱۶۳ شعرا)

 وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۶۴﴾ و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى ‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۶۴ شعرا)

 أَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَمِينَ ﴿۱۶۵﴾ آيا از ميان مردم جهان با مردها در مى ‏آميزيد (۱۶۵ شعرا)

 وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿۱۶۶﴾ و آنچه را پروردگارتان از همسرانتان براى شما آفريده وامى‌گذاريد [نه] بلكه شما مردمى تجاوزكاريد (۱۶۶ شعرا)

قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِينَ ﴿۱۶۷﴾ گفتند اى لوط اگر دست برندارى قطعا از اخراج‏شدگان خواهى بود (۱۶۷ شعرا) 

قَالَ إِنِّي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَالِينَ ﴿۱۶۸﴾ گفت به راستى من دشمن كردار شمايم (۱۶۸ شعرا)

 رَبِّ نَجِّنِي وَأَهْلِي مِمَّا يَعْمَلُونَ ﴿۱۶۹﴾ پروردگارا مرا و كسان مرا از آنچه انجام مى‏دهند رهايى بخش (۱۶۹ شعرا)

 فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ ﴿۱۷۰﴾ پس او و كسانش را همگى رهانيديم (۱۷۰ شعرا)

 إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ ﴿۱۷۱﴾ جز پيرزنى كه از باقى‏ ماندگان [در خاكستر آتش] بود (۱۷۱ شعرا)

 ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ ﴿۱۷۲﴾ سپس ديگران را سخت هلاك كرديم (۱۷۲ شعرا)

وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَرًا فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِينَ ﴿۱۷۳﴾ و بر [سر] آنان بارانى [از آتش گوگرد] فرو ريختيم و چه بد بود باران بيم‏ داده‏ شدگان (۱۷۳ شعرا)

 إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۷۴﴾ قطعا در اين [عقوبت] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان‏ آورنده نبودند (۱۷۴ شعرا)

 وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۷۵﴾ و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ ناپذير مهربان است (۱۷۵ شعرا)

ردیف 42:  دعوت حضرت شعیب برای اطاعت از خدا و تقوای الهی داشتن و از کم فروشان نشدند

كَذَّبَ أَصْحَابُ الْأَيْكَةِ الْمُرْسَلِينَ ﴿۱۷۶﴾ اصحاب ايكه فرستادگان را تكذيب كردند (۱۷۶ شعرا)

 إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ أَلَا تَتَّقُونَ ﴿۱۷۷﴾ آنگاه كه شعيب به آنان گفت آيا پروا نداريد (۱۷۷ شعرا)

 إِنِّي لَكُمْ رَسُولٌ أَمِينٌ ﴿۱۷۸﴾ من براى شما فرستاده‏ اى در خور اعتمادم (۱۷۸ شعرا)

 فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِيعُونِ ﴿۱۷۹﴾ از خدا پروا داريد و فرمانم ببريد (۱۷۹ شعرا)

 وَمَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ﴿۱۸۰﴾ و بر اين [رسالت] اجرى از شما طلب نمى ‏كنم اجر من جز بر عهده پروردگار جهانيان نيست (۱۸۰ شعرا)

 أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ ﴿۱۸۱﴾ پيمانه را تمام دهيد و از كم‏فروشان مباشيد (۱۸۱ شعرا)

 وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ ﴿۱۸۲﴾ و با ترازوى درست بسنجيد (۱۸۲ شعرا)

 وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ ﴿۱۸۳﴾ و از ارزش اموال مردم مكاهيد و در زمين سر به فساد بر مداريد (۱۸۳ شعرا)

 وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ ﴿۱۸۴﴾ و از آن كس كه شما و خلق [انبوه] گذشته را آفريده است پروا كنيد (۱۸۴ شعرا)

 قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ ﴿۱۸۵﴾ گفتند تو واقعا از افسون‏شدگانى (۱۸۵ شعرا)

 وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ ﴿۱۸۶﴾ و تو جز بشرى مانند ما [بيش] نيستى و قطعا تو را از دروغگويان مى‏دانيم (۱۸۶ شعرا)

 فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ ﴿۱۸۷﴾ پس اگر از راستگويانى پاره‏ اى از آسمان بر [سر] ما بيفكن (۱۸۷ شعرا)

 قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۱۸۸﴾ [شعيب] گفت پروردگارم به آنچه مى ‏كنيد داناتر است (۱۸۸ شعرا)

 فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ ﴿۱۸۹﴾ پس او را تكذيب كردند و عذاب روز ابر [آتشبار] آنان را فرو گرفت به راستى آن عذاب روزى هولناك بود (۱۸۹ شعرا)

إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ ﴿۱۹۰﴾ قطعا در اين [عقوبت درس] عبرتى است و[لى] بيشترشان ايمان آورنده نبودند (۱۹۰ شعرا)

 وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ ﴿۱۹۱﴾ و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ ناپذير مهربان است (۱۹۱ شعرا)

آیات با ترجمه‌ی فولادوند از سایت پارس قرآن