دانشجوی همیشگی مدیریت

دانشجوی همیشگی مدیریت

دیدگاه‌های وبلاگم را که باز می‌کنم، لبخند دانشجوی همیشگی مدیریت که در پست به وقت زیارت «زیارت قبول. التماس دعا» گفته، خودنمایی می‌کند.

به وبلاگش سر می‌زنم، او خود را یک دانشجوی همیشگی رشتۀ مدیریت که نویسندگی و تولید محتوا، عشق و علاقه اوست؛ و شاید هم تخصص وی، معرفی کرده است. در واقع این وب‌گاه برای سجاد رحیمی مدیسه است. او از خرداد 1401 نوشتن را شروع کرده است. نویسندگی ، بازاریابی محتوایی ، نکات توسعه فردی، برندینگ شخصی، تولید محتوا، کتاب خوب، سواد رسانه‌ای، کسب و کار، روزنوشته‌ها، مجلات علمی وهوش مصنوعی موضوعات وبلاگ او را تشکیل می‌دهد.

اکنون یکی از پست‌های وبلاگ او را با هم می‌خوانیم:

تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس

در روزگار امروز شاید خیلی چیزها سر جایش نیست؛ اما چه چاره‌ای هست جز صبوری و پذیرش این واقعیت که قرار نیست امور دنیا همیشه به میل ما رقم بخورد؟

تلخی هست؛ سختی هست؛ اشک و بغض و ناامیدی هست؛ اما خدا هست و این بزرگترین دلگرمی ماست.

خداست که می‌بیند و می‌شنود و اوست که برگ‌ها را از درختان می‌ریزد و حتی یک برگ جز به اذن او بر زمین نمی‌افتد.

گویی حافظ با این اشعارش، دل ما را آرام می‌کند که حواسمان باشد گوهر درونی خود را از دست ندهیم:

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس

نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش

که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس

وگر کمین بگشاید غمی ز گوشه دل

حریم درگه پیر مغان پناهت بس

به صدر مصطبه بنشین و ساغر می‌نوش

که این قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس

زیادتی مطلب کار بر خود آسان کن

صراحی می لعل و بتی چو ماهت بس

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد

تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس

هوای مسکن مألوف و عهد یار قدیم

ز رهروان سفرکرده عذرخواهت بس

به منت دگران خو مکن که در دو جهان

رضای ایزد و انعام پادشاهت بس

به هیچ ورد دگر نیست حاجت ای حافظ

دعای نیم شب و درس صبحگاهت بس

سجّاد رحیمی مدیسه