نکات طلایی رفتار با افراد دارای معلولیت 3: آیا من واقعا یک معلولیت دارم؟ یا فقط باید کارهایم را متفاوت انجام بدهم؟
یکم. من مربی روانپرستاری هستم و درسهای بهداشت روان را تدریس می‌کنم. در اولین جلسه هم که خودم را معرفی می‌کنم به معلولیتم اشاره می‌کنم و می گویم که مبتلا به فلج مغزی هستم و برای همین اکثر کلاس یا بیشتر کلاس را روی صندلی خواهم نشست و مطالب را توضیح خواهم داد.
در یکی از کلاس‌ها بحث روی عزت نفس و احساس ارزشمندی است. خیلی محکم و مطمئن می‌گویم: «درست است خانوادهای که در آن به دنیا آمدیم و یا شرایط جسمی، جنسیت و این موارد جزء هویت ماست ولی برای من در قسمت عزت نفس این چیزها که خودم و تلاشم نقشی در آن ندارم خیلی مهم نیستند. راستش همان طور که خدا در قرآن فرموده که شما را متفاوت آفریدم که همدیگر را بشناسید، هر گونه تفاوتی که تلاشم در آن تاثیر ندارد باعث افتخارم نیست و باعث احساس عزتمندی من نمی‌شود.»
یکی از دانشجوهایم می‌گوید: «نه شرایط جسمی خیلی مهم است. شما مستقل هستید ولی فرد دارای معلولیتی که حتی برای برطرف کردن نیاز دفعی خود به دیگران وابسته است حق دارد احساس بدبختی کند.هیچ کس به اندازۀ خود این فرد زجر و سختی نمیکشد.»
می‌گویم: « درست است شرایط سختی دارد ولی مشکل بیشتر نبود امکانات است، اگر امکانات بود این فرد هم میتوانست بسته به درجه ی معلولیت خود پیشرفت کند و در برآوردن نیازهایش تا حدی مستقل باشد. قصه ی هلن کلر را می‌دانید دیگر. با وجود ندیدن و نشنیدن توانست نویسنده شود چون معلمی سر راهش قرار گرفت که توانست به او با همان معلولیتش خواندن و نوشتن بیاموزد.»
دوم. خواهر زاده‌ام سحر فضلی این سری ویدئوی سخنرانی لیام مالون در باره‌ی معلولیتش را برای پستِ نکات طلایی رفتار با افراد دارای معلولیت 3 پیدا کرده و ترجمه کرده است.
لیام مالون Liam Bevan Malone با بیماری فیبولا همی میلیا (فقدان مادرزادی استخوان نازک نی) در هر دوپا متولد شد. در نتیجه پاهای او در 18 ماهگی درست بالای مچ پا قطع شد. او یک پارا ورزشکار سابق نیوزیلندی است که عمدتاً در مسابقات سرعت رقابت می کند. او در پارالمپیک تابستانی 2016 در ریودوژانیرو نماینده نیوزیلند بود و در دو 200 متر T44 و 400 متر T44 مردان مدال طلا و مدال نقره 100 متر T44 مردان را به دست آورد. مالون در ژانویه 2018 بازنشستگی خود را از دو و میدانی اعلام کرد. مالون بلافاصله پس از بازنشستگی، شروع به کار در شرکت Soul Machines با هوش مصنوعی کرد. مالون همچنین از سخنرانان مشهور نیوزیلند است.
در این ویدئو لیام مالون صحبتهای جالبی دارد. من چند جمله از سخنان او را اینجا می آورم و شما را به دیدن ویدئو سخنرانی او دعوت می‌کنم.
- از نظر جامعه داشتن دوپای مصنوعی همیشه یک نقطه ضعف و آزار دهنده است. مانند مانعی خواهد بود و نشان دهنده ی این خواهد بود که بدن من معیوب است. معلول بودن یعنی نداشتن شانس ظاهر شدن در جامعه به طور معمول.
- ما در سال 1000 قبل از میلاد مسیح نیستیم و راه‌های بیشتری برای ظاهر شدن و مشارکت در جامعه به جز شکار کردن و شکار رفتن وجود دارد.
- من از خودم پرسیدم: «آیا من واقعا یک معلولیت دارم؟ یا فقط باید کارهایم را متفاوت انجام بدهم؟»
- پاهای مصنوعی توانایی‌هایی برای من به وجود آورده که دو پای معمولی هیچوقت برایم به وجود نمی‌آوردند.
- پدرم اغلب می‌آمد توی اتاقم و گوشه‌ی تختم می نشست و به من اطمینان میداد که سختیهایم به خاطر معلولیتم نیست بلکه نتیجه‌ی مهندسی و تکنولوژی ضعیف هست.
بدون دیدگاه