یکی از آشناهای دورشان فوت کرده است، توی آگهی ترحیم برای رعایت مصوبه ستاد کرونا و فاصله گذاری به جای مسجد آدرس یک سایتی را داده اند که مراسم در آنجا برگزار می شود. ساعت مقرر به سایتی که نوشتند مراجعه می کند دارد قرآن پخش می شود و قاری این آیات از سوره عبس را قرائت می کند:
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿۳۳﴾
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿۳۴﴾
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿۳۵﴾
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿۳۶﴾
لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿۳۷﴾
از وقتی کرونا آمده نه درست و حسابی دیدن فامیلها رفته است نه توی مراسمی شرکت کرده. یک سال و نیم است که عمه اش را ندیده است، حتی سال پیش که شوهر عمه فوت کرد مراسمشان نرفت، فقط خانه قرآن خواند و به روح شوهر عمه هدیه کرد، شوهر خاله اش هم که فوت کرد همین قضیه شد، فقط تلفنی به خاله جان تسلیت گفت. حالا هم که شنیده چند تا اقوام مبتلا شده اند فقط برای بهبودشان دعا می کند، حتی وقتی به یکی از اقوام برای پرسیدن حال برادرش زنگ زد با برخورد سردی مواجه شد. چقدر دلش برای تولدهایش تنگ شده که به بهانه تولدش دور هم توی کافه جمع می شدند،می گفتند، می خندیدند، فست فود سفارش می دادند و می خوردند و عکس می گرفتند. چقدر خوش می گذشت. مسافرت هم که تابستان قبل از کرونا با مادر به زیارت امام رئوف رفته است. آنجا به مادر گفت مادر دعا کن بتونیم زیارت امام حسین بریم. مادر بعد شروع کرونا سر به سرش می گذاشت و می گفت پا قدم نبود که از همون مشهد رفتنمون هم موندیم.
فکر می کند اگر قیامت این نیست، پس چیست اینکه :
پس چون فرياد گوشخراش دررسد (۳۳)
روزى كه آدمى از برادرش (۳۴)
و از مادرش و پدرش (۳۵)
و از همسرش و پسرانش مى گريزد (۳۶)
در آن روز هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى دارد (۳۷)
دارد فکر می کند یعنی این فریاد گوش خراش نمی تواند همین خبر ابتلا به کرونا باشد که از ترس ابتلا مردم سعی می کنند تا می توانند ترک دیدار کنند؟ واقعا سعی نمی کند که به دیدار فامیلهایش نرود تا خود مبتلا نشود و شاید هم بقیه را متلا نکند؟ و اگر هم توجه نکرد هم خودش مبتلا می شود و هم شرمساراینکه باعث شده افراد دیگر خانواده مبتلا شوند ؟ بعد به خودش می گوید البته خدا علیم است اما شاید درسی باشد برای قیامت.
نوشته های من در دوره آموزشی حرکت صد داستان آقای شاهین کلانتری
بدون دیدگاه