این روزها که گوشههایی از مناظرات و نمایشهایی که حضرات راه انداختهاند، را میبینم و سر صدایی را که برای چند رای بیشتر راه انداختهاند، میشنوم یاد کتاب فرهنگ اصطلاحات جانورانِ سیاسی میافتم.
این کتاب را یوجین کارتی و جیمز کیل پاتریک با موضوع طنز سیاسی آمریکا نوشتهاند، تصویرگری آن را جف مکنلی بر عهده داشته، میترا هوشیار آن را ترجمه کرده و نشر تاش آن را منتشر کرده است.
این کتاب را آقای کلانتری در یکی از دورههای دور کارگاه تمرین نوشتن با عنوان کتابی که دید متفاوتی به واژههای سیاسی داشته معرفی کرد.
در بخشی از تعریف رسانهی کَت و کُلفت میخوانیم:
«رسانهی کت و کلفت، به خاطر ذات غیر متحرک و ثابتش، از ضعف ماهیچهای در ناحیهی انتهایی کمر رنج میبرد و همیشه درخواست ماساژ و نوازش دارد. بی بی سی، حتی در برخی از نقاط بدنش دچار بیحسی دائمیست. او حتی در برخی از نقاط ماتحت خود دچار ناراحتیهایی شبیه بیماریهای کرجیرانها، زانو درد کُلفتها یا درد آرنج میخوران در میخانههاست. این خیلی دردناک است_ آنقدر دردناک که گاهی رسانهی کت و کُلفت خود را بلند میکند، از جایش تکان میخورد و صاحبی که این همه در خدمتاش بوده و به او غذا میداده را ترک میکند.»
در بخشی از تعریف بحران فزاینده هم آمده است:
«کارشناسان بر سر این سوال که چه بر سر بحرانهای فزاینده میآید به دو دسته تقسیم میشوند. برخی معتقدند که بحرانها حل شدهاند؛ برخی دیگر میگویند ناپدید شدهاند. مشاهدهی شخصی ما که نشان میدهد بحرانها ناپدید میشوند. اما گاهی دوباره پدیدار میشوند. بعضی وقتها همهی آنها روی صفحهی اول روزنامهها هستند؛ تمام اخبار بعد از ظهر را به خود اختصاص میدهند. صبح روز بعد، اگر دقت کنید متوجه میشوید که هیچکس اشارهای به آنها نمیکند. اما، بعد از یک دورهی کوتاه، دوباره باز میگردند و همچنان فزایندهاند. یک بحران تنومند قوی هیکل به میزان یکسانی از حقایق و شایعات تغذیه میکند. او میتواند همین رژیم غذایی را تا مدت نامعلومی ادامه دهد و زنده بماند. بحرانهای جهان سوم را در نظر بگیرید؛ آنها چهار سده است که روی هم انباشته و فزاینده شدهاند.»
بدون دیدگاه